به مناسبت سی و چهارمین سالگرد شهادت علی فتحی پور
***
شما می گویید شهید مامی گوییم مسافر در راه مانده
مسافری که سی و چهار سال است که برنگشته
سی و چهار سال است که چشم به راهی هستیم که آخرین بار از آن عبور کرد
گفته بود می رود که شهید شود
این را خود از خدا خواسته بود تا «با شهادت به انسانیت برسید»
از مادر هم عذر خواهی کرده بود که «به خاطر اسلام و قرآن و ناموس مسلمین او را ترک کرده»
آری شهدا ما را ترک کردند
و ما رها شدگان این دنیای غریبیم
آنها فراموشکارانی هستند که پس از ترک ما، راه خانه را گم کردند
و دیگر بازنگشتند...
***
عزیزانِ در راه مانده! ما به یادتان آواز دلتنگی سر می دهیم
و منتظریم روزی معجزه وار، از هر کوچه و خیابان بازگردید
این دنیا بدون شما عجیب بوی دلتنگی می دهد...
***
شهادتِ شهید علی فتحی پور مبارک است
که شهادت راه زندگان است
میگفت:بوی عطرعجیبی میداد هربار که اسم عطرشو می پرسیدم جواب سربالا می داد؛شهید که شد تو وصیتنامه اش نوشته بود ؛ بخدا قسم هیچ وقت عطر نزدم هر وقت خواستم معطر شوم از ته دل میگفتم "السلام علیک یااباعبدالله"...برای شادی روح شهدا صلوات